Twee weken geleden brak er tumult uit in de Utrechtse raadszaal toen een motie voor een boycot van Israël door een nipte raadsmeerderheid werd verworpen. Burgemeester Sharon Dijksma (foto) probeerde zelf de orde te herstellen zodat de raadsvergadering voortgezet zou kunnen worden. Dat lukte met moeite, ze kwam zelf in een bedreigende situatie terecht. Dijksma's motief was politie-optreden in de raadszaal te voorkomen. Het verstoren van een raadsvergadering is in principe strafbaar. Dijksma vindt zelf ook dat de demonstranten veel te ver gingen. Maar ze koos er op dat moment intuïtief voor om zelf in te grijpen. 'Ze liet zien wat het tegengif is tegen politieke hysterie' schreef Abdelkader Benali in Trouw. 'Door haar opstelling gaf ze een lesje crisismanagement waarin niet de persoon maar de zaak voorop staat.' Hij vond haar optreden terecht 'verfrissend omdat ik gewend ben geraakt dat politici, vooral die ter rechterzijde, bij het kleinste steentje in de schoen meteen al moord en brand schreeuwen.' Zoals het optreden van Dijksma nu in het rechtse Wynia's Week aan de hand van allerlei wetsartikelen wordt veroordeeld. Met grote woorden: de burgemeester heeft de rechtsstaat ondermijnd!
Uiteindelijk gaat de Gemeente alsnog aangifte doen tegen een paar mensen die geweld hebben gebruikt. "Wij begrijpen de emotie, niet de agressie", zegt Dijksma. Een heel verstandige benadering. En emotie moet je niet direct met de wapenstok of het strafrecht tegemoet treden.
Raadsleden mogen ook niet alles
Een paar maanden geleden handhaafde de Hoge Raad een beroep van raadslid dat voor zijn als beledigend ervaren optreden in de raad een taakstraf opgelegd kreeg. Het raadslid van de Gemeente Sittard-Geleen had de wethouder beschuldigd van valsheid in geschriften en liegen in de raad. Hij noemde de wethouder een 'pathologische leugenaar'. De rechtbank sprak hem na een aanklacht van de wethouders wegens smaad aanvankelijk vrij, maar het Gerechtshof veroordeelde hem later toch en de Hoge Raad heeft dat oordeel in stand gehouden. Je mag, ook als raadslid niet zomaar alles zeggen in de raadszaal.
Voor het Hof was cruciaal dat de uitlatingen van het raadslid niet beschermd werden door de vrijheid van meningsuiting zoals vastgelegd in het EHRM. 'Die berichten zijn, zo vindt het hof, louter grievend, strekken ertoe de wethouder in een kwaad daglicht te stellen en tasten onmiskenbaar de eer en goede naam van die wethouder aan. Dit alles getuigt van een gebrek aan respect voor het openbaar gezag.'
Ik ken de zaak niet, maar uit wat ik er over lees maak ik op dat het raadslid boos was omdat hij geen gehoor kreeg met zijn beschuldigingen aan het adres van de wethouder. Zo'n politiek conflict kan hoog oplopen. Er zijn in het strafrecht grenzen gesteld inzake belediging, maar in de politiek hoort de lat daarvoor toch niet al te laag gelegd te worden, zou ik zeggen. Een bestuurder moet aanvallen kunnen verduren. Raadsleden moet de ruimte krijgen om een conflict uit te vechten. Ze kunnen te ver gaan, bijvoorbeeld als ze een wethouder ernstig bedreigen. Maar een 'aantasting van eer en goede naam' is in z'n vaagheid toch al snel erg discutabel. De tijd dat gezagsdragers per definitie werden gerespecteerd is gelukkig voorbij.
[foto: Lex Draijer/ PvdA CC]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten