08 september 2005

Over het achterhouden van bewijsmateriaal



Op sommige werkterreinen is openheid een dwingende eis en wordt het achterhouden van informatie gezien als doodzonde. Zo moet de wetenschapper kunnen laten zien hoe hij aan de gegevens is gekomen waarop hij zijn uitspraken baseert. De historicus Fasseur lapt deze regel aan zijn laars als hij onderzoek gaat doen in koninklijke archieven die voor anderen niet openbaar zijn (zie het bericht van 19 augustus hieronder).
In de rechtspraak geldt een overeenkomstige eis. De aanklager moet de rechter en de advocaat al het bewijsmateriaal laten zien dat van belang is om tot een goed oordeel te kunnen komen. Het achterhouden van bewijsmateriaal is een van de ernstigste vergrijpen in de wereld van het strafrecht. Het bericht dat het OM niet geheel open is geweest over het onderzoek naar DNA-sporen op Nienke Kleis, die vorig jaar in Schiedam werd vermoord, is daarom nogal schokkend. Als het waar is dat twijfels bij de onderzoekers wel bekend waren, maar niet gemeld zijn tijdens de rechtszaak, dan komt de geloofwaardigheid van het OM in het geding en daarmee het vertrouwen in een eerlijke rechtsgang. En dat is tenslotte een van de pijlers van onze rechtsstaat. De advocaat van Cees B., de ten onrechte veroordeelde, en inmiddels vrijgelaten man die aanvankelijk werd gezien als de moordenaar, heeft aangekondigd zijn eisen voor smartegeld op te gaan schroeven. Ik ben benieuwd hoeveel dit de Staat der Nederlanden gaat kosten. Maar ik ben vooral benieuwd naar de aanpak van degenen die deze doodzonde op hun geweten hebben. Moeten zij niet minstens de straf krijgen die Cees B. voor niets heeft uitgezeten?

1 opmerking:

jelle zei

ik weet niet precies de details van die zaak, want ik heb dat allemaal niet gelezen in de krant.
algemeen gesproken: ook bijv als je een huis verkoopt moet je alle 'verborgen gebreken' aan de koper vertellen, op straffe van boete als het uitkomt. de rechter kijkt in al dit soort zaken naar feitelijkheden: was er een 'verborgen gebrek' of niet? ik vraag me af of er ook serieus gekeken wordt naar de eerlijke bedoelingen van degene die de informatie heeft achtergehouden. we gaan er hier wel zomaar vanuit dat deze persoon
a) alle verborgen gebreken zelf *kende*
b) op het moment van overdracht alle verborgen gebreken uitputtend in vooraad heeft (niet vergeten was).
het gaat er toch uiteindelijk om of je 'eerlijk' bent, niet of je wel of niet feitelijk informatie hebt achtergehouden? stel dat je het per ongeluk hebt gedaan? of dat je van de 10 dingen die je had moeten noemen er 1 vergeet? dat is een menselijke reactie. ik zou op dit moment niet alle gebreken van mijn huis kunnen noemen...