Cramer en de persvrijheid

Als voorzitter van Milieudefensie ondertekende Jacqueline Cramer 22 jaar geleden een advertentie met een steunbetuiging aan Bluf! Dat blad werd vervolgd vanwege de publicatie van gestolen documenten. De ondertekenaars verklaarden dat zij opdracht hadden gegeven voor de publicatie en verdedigden daarmee in feite de persvrijheid. Deze week neemt Minister Jacqueline Cramer daar afstand van. Ze kan het zich niet herinneren, ze kan zich niet voorstellen dat ze het gedaan heeft en haar naam is verkeerd gespeld. Partijgenoot en kamerlid Dijsselbloem zegt zelfs dat ze er nooit toestemming voor heeft gegeven. VVD en PVV roepen de minister ter verantwoording.
Waarom reageert Cramer zo benauwd? Is het een schande om de persvrijheid te verdedigen? De Minister wil kennelijk niet geassociëerd worden met een krakersblad en de kringen waarin Wijnand Duyvendak in die tijd ook verkeerde wat hem zijn kamerzetel heeft gekost. Maar dat is wel een heel bekrompen redenering. Persvrijheid is persvrijheid. Dat recht geldt voor iedereen en verdient verdediging ook als (juist als!) de strekking van de publicatie je (achteraf) niet bevalt. De ondertekenaars kwamen op voor de persvrijheid. Daar is niets illegaals of onoirbaars aan. Ze verdedigden niet de wijze waarop Bluf! de documenten had verkregen, tenslotte.
In NRCHandelsblad schreef Gerard van Westerloo: "Ik vind niet dat het bij de taak van journalisten hoort om dan zelf maar op dievenpad te gaan. Maar ik vind wel dat ze relevante informatie die de bestuurders geheim willen houden, ongeacht de herkomst, openbaar moeten maken." Ik hoop dat de Minister hier nog even goed over na wil denken. Afstand nemen van je verleden is een ding. Afstand nemen van democratische rechten past een Minister niet. Als Cramer volhoudt kan ze wat mij betreft opstappen.