04 oktober 2010

Begrijpen de rechters waar het Wilders om gaat?


De wraking van de rechtbank lijkt een onvoorzien obstakel in het proces tegen Geert Wilders. Maar was dit echt niet te voorzien? Was het beroep dat Wilders op zijn zwijgrecht deed niet voorzien? Waarom probeerde de voorzitter van de rechtbank Wilders uit te tent te lokken met een verwijzing naar zijn reputatie dat hij discussie uit de weg gaat?
Wilders heeft vanaf het moment dat het Gerechtshof hem alsnog liet vervolgen, na het aanvankelijke sepot van het OM, gezegd dat het hier om een politiek proces gaat. De uitvoerige toelichting van het hof heeft daar ongetwijfeld een rol in gespeeld. Als je die leest lijkt het alsof er maar één uitspraak mogelijk is: schuldig. Conclusie: er is verdeeldheid in justitiële sferen en de groep die mij wil zien hangen heeft de tolerante partij gecorrigeerd. Dit riekt naar een politieke beslissing. Heeft de rechtbank zich dat gerealiseerd?
In de korte inleiding die Wilders vanmorgen uitsprak heeft hij daar opnieuw op gewezen. Niet hij staat terecht, maar de vrijheid van meningsuiting. Hij zal het niet met zoveel woorden uitspreken dat hij de rechters in het verlengde ziet van van zijn politieke tegenstanders. Maar zodra hij daarvoor een aanwijzing vond heeft hij er uiteraard meteen gebruik van gemaakt (het is ook nog maar de vraag of die wraking een idee van zijn advocaat was; gezien het feit dat deze er niet direct op in ging en gezien zijn argumentatie later dat de schijn van partijdigheid moet worden aangetoond bij de verdachte lijkt het er op dat Geert zelf er mee gekomen is, maar dit terzijde).
Wilders heeft in al zijn rechtlijnigheid maar één ding voor ogen: dit is een politiek proces is. Het is typerend dat hij de schijn van partijdigheid uitlegt door te zeggen: “Het leek wel alsof ik niet in de rechtszaal stond maar in de Tweede Kamer tegenover de een collega van D66.” Volgens veel PVV’ers is de rechterlijke macht namelijk vergeven van verkeerde types, zoals de volgelingen van Pechtold. En juist ook omdat het in zijn ogen een politiek proces is gaat hij niet in discussie. Dat hij dat in de Tweede Kamer ook niet doet is weer een andere zaak, maar dáár hoort het aan de orde stellen van zijn uitspraken eerder thuis dan in de rechtszaal. Het is namelijk allemaal politiek. Het gaat ook niet over het geloof of over bepaalde bevolkingsgroepen. Het gaat over politieke dreiging. Wie dat aan de kaak stelt hoort niet vervolgd te worden, maar gevolgd.
De grote vraag is dus of de rechtbank wel een goede inschatting gemaakt heeft van het standpunt van Wilders. Waarom vroeg de rechter niet om een nadere toelichting in plaats van zelf een toelichting te suggereren? En is er ook rekening gehouden met het motief dat Moszkowicz aanvoerde voor zijn zwijgen, namelijk dat hij niet het risico wilde lopen ook in de rechtszaal buiten zijn boekje te gaan met mogelijk strafbare uitspraken? Een buitenstaander zou het idee kunnen krijgen dat over bepaalde zaken niet goed is nagedacht.

Geen opmerkingen: