de schotelantenne en de communicatievrijheid

Je kunt het zien als een vorm van allochtonen pesten: het verbod op schotelantennes. Er is ook een andere kant. Iedereen heeft in principe het recht om de informatie te ontvangen die hij of zij graag wil ontvangen. Restricties op dat gebied moeten een goede grond hebben. Ontsiering van het straatbeeld lijkt mij daarvoor echt niet voldoende. Dit is, naast beschadiging van de gevel, de voornaamste reden waarom een Rotterdamse woningbouwstichting schotelantennes al jaren verbiedt. Nu heeft men een proefproces aangespannen tegen overtreders van deze regel. Het is te hopen dat de rechter aan het grondrecht van het vrije informatieverkeer meer waarde zal hechten dan aan de bekrompen, kleinburgerlijke opvattingen van de woningbouwbestuurders over het straatbeeld.
Uit interviews die ik gisteren op de radio hoorde blijkt dat er ook een financieel argument meespeelt voor veel mensen die al dan niet tegen de regels van de woningbouwvereniging in een schotelantenne aan hun huis hebben gemonteerd. Zo'n ding is voor veel mensen het goedkoopste alternatief. Als je grondrechten serieus neemt moet je er ook voor zorgen dat iedereen ze kan waarmaken. Er zijn inmiddels alternatieven voor de schotelantenne zeggen de woningbouwcorporaties. Maar die zijn niet voor iedereen meteen betaalbaar. Op den duur zal de antenne misschien wel verdwijnen, maar in een vrij land moet het aan mensen zelf worden overgelaten langs welke weg ze hun tv-zenders willen ontvangen. En wat betreft de ontsiering van het straatbeeld: daarvoor zijn ook alternatieven te vinden zoals deze foto uit Slotervaart aantoont.

Koningin negeert kamermeerderheid inzake opening archieven

In een democratisch land moet de regering gecontroleerd kunnen worden. Daarom is er -met beperkingen- openbaarheid van bestuur voor alle lopende en afgesloten zaken. Voor de laatste categorie is er een openbaar Nationaal Archief waarin de historicus alle informatie kan vinden om ons op z'n minst achteraf het volledige verhaal over de handel en wandel van de overheid te kunnen vertellen. In Nederland hebben we een probleem op dat punt. De koning(in) speelt als staatshoofd een niet onaanzienlijke rol in onze geschiedenis. Maar het volledige verhaal daarover krijgen burgers niet te horen. Enerzijds is er wat vroeger het "geheim van Soestdijk" heette: opvattingen van de koningin blijven binnenskamers vanwege de bijzondere positie die zij volgens onze constitutie inneemt. Anderzijds is er de 'privacy' van de familie. Zo blijft er heel wat verborgen wat burgers in een republiek wel zouden mogen zien en weten.
Over de constitutionele crisis in de jaren vijftig bijvoorbeeld, de z.g. Greet Hofmans affaire. Dit ging naar we nu weten niet zozeer over gebedsgenezing alswel over een crisis in het huwelijk van Bernard en Juliana met mogelijk constitutionele gevolgen. Het verloop en de afhandeling van deze crisis is meer dan een private aangelegenheid.
Daarom nam de Tweede Kamer begin dit jaar in meerderheid een motie aan van Kalsbeek (PvdA) waarin werd gepleit voor overheveling van dossiers over deze affaire van het Koninklijk Huisarchief (besloten) naar het Nationaal Archief (openbaar, maar met regels voor privacybescherming). Beatrix heeft deze uit democratisch oogpunt logische gedachte niet gevolgd, blijkt nu. Zij heeft tegen de wens van de Tweede Kamer in besloten dat één historicus, Fasseur, de stukken mag zien om er een boek over te schrijven. Dit besluit is van alle kanten bekritiseerd. Het is niet alleen een schoffering van de volksvertegenwoordiging. Het getuigt ook van weinig begrip voor de eisen die aan een betrouwbare geschiedschrijving gesteld moeten worden. Wat Fasseur ook zal schrijven, het zal altijd een betrekkelijke waarde hebben omdat zijn verhaal niet gecontroleerd kan worden en hij dus niet door zijn collega's kan worden beoordeeld. Fasseur is waarschijnlijk te ijdel of blind koningsgezind, maar eigenlijk zou hij zijn opdracht terug moeten geven.

Paniek zaaien met Google Earth

Google Earth is een nieuw programma dat gedetailleerde satellietbeelden geeft van welke plek je maar wilt. "Internet helpt terrorist" koppen de media nu. Terrorisme expert Leurdijk van Clingendael wordt gebeld. Hij meent dat deze nieuwe faciliteit van Google drempelverlagend zou kunnen werken voor terroristen. Er moeten maatregelen worden genomen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken gebeld: men ziet geen reden voor maatregelen. Tweede Kamerleden van VVD en PvdA gebeld: dat is wel een erg laconieke reactie van het Ministerie; ze kunnen toch op z'n minst een onderzoek instellen. Dus worden er Kamervragen gesteld. Zo gaat dat in komkommertijd met sensatiebeluste journalisten die alles uit de angst voor terreur willen halen.
Gelukkig zijn er nog realisten. Op de radio hoorde ik Peter Olsthoorn tegen Leurdijk zeggen dat hij paniek zaait. Leurdijk relativeert het bericht in de krant. Voor de voorbereiding van een terroristische aanslag is wel meer nodig dan een foto van de plek waar het moet gebeuren. Hij heeft geen maatregelen gevraagd, maar vindt een onderzoek naar de betekenis van dit soort informatie op internet wel gewenst. Olsthoorn zegt dat mensen van Clingendael en andere experts zich niet zo op sleeptouw moeten laten nemen door de pers. Dit soort berichten met suggesties van wat er zou kunnen gebeuren draagt alleen maar bij aan het scheppen van een sfeer van angst. In werkelijkheid zit het gevaar natuurlijk niet in de informatie van Google.

Gevaarlijk is daarentegen wel de suggestie dat media (internet) medeverantwoordelijk worden gesteld voor terrorisme. Die suggestie maakt de grond rijp voor allerlei maatregelen die het vrije verkeer van informatie belemmeren. De media zijn een makkelijk doelwit. Effectieve terreurbestrijding vraagt andere maatregelen, maar de aanpak van de media behoort voor de politici tot de 'quick wins' bij het overeind houden van hun imago.

Folderend raadslid opgepakt

Het Amsterdamse raadslid Jupijn Haffmans van Amsterdam Anders/De Groenen is op 19 juli j.l. opgepakt wegens folderen in de Kalverstraat. Hij werd geboeid afgevoerd naar het politiebureau en na enige tijd vrijgelaten. De politie maakte de dag erna meteen excuses voor dit 'foutje'. Commerciëel folderen is in de binnenstad van Amsterdam verboden, maar Haffmans' boodschap was duidelijk van een andere orde. Hij klaagde de Amsterdamse hoofdcommissaris Welten aan die onlangs zei: "Wij willen alles controleren wat afwijkend is en als u niets op uw geweten heeft hoeft u niets te vrezen". Haffmans boodschap: laat je niet bang maken en wijk af! Zijn folder met foto van Welten (zie aan het einde van dit bericht) heeft de Amsterdamse dienders kennelijk zo getriggerd dat ze even de regels vergaten en geheel overeenkomstig het devies van hun baas het raadslid met zijn folders van de straat haalden. Haffmans laat het er terecht niet bij zitten.