In de recensie van het boek "1000 stokslagen voor de vrijheid" van de Saoedische blogger Raif Badawi schreef ik over de hypocrisie van westerse staten en bedrijven die liberale waarden zeggen te omarmen maar tegelijkertijd het wrede Saoedische regime op alle mogelijke manieren blijven steunen.
"De bilaterale goederenhandel tussen Nederland en Saoedi-Arabië bedroeg vorig jaar 6 miljard. Eind 2013 hadden Nederlandse bedrijven in het land totaal 1,6 miljard geïnvesteerd. Als Wilders een scheet laat moet de minister in Riad op bezoek gaan om de gemoederen te sussen. Duizend stokslagen hebben nog geen liberaal in beweging gebracht.
31 oktober 2015
09 oktober 2015
Vervelende reaguurders
Vroeger, vòòr het internettijdperk, vond het publieke debat plaats in cafézaaltjes waar politieke partijen en andere organisaties iedereen uitnodigden om te discussiëren over een actueel onderwerp. Ik heb er in de afgelopen tientallen jaren heel wat gezien. En altijd waren er wel mensen die irriteerden met stokpaardjes, veel te lange verhalen, opmerkingen die volledig buiten de orde waren, stompzinnigheid, onterechte aanvallen op personen, gescheld etc. De serieus belangstellende meerderheid in de zaal was dan afhankelijk van een voorzitter die de orde goed wist te bewaken en er voor zorgde dat de discussie niet werd gekaapt door onheuse, onzinnige en, zoals we het nu noemen "off-topic" bijdragen, zonder iemand op brute wijze de mond te snoeren. Een openbaar debat verdiende een ordelijk verloop, maar mensen uitsluiten of verwijderen hoorde bij een ouderwetse regentencultuur die we na de jaren zestig achter ons hadden gelaten. Ik herinner me uit die tijd debatten ('teach ins') waar het principe dat iedereen aan het woord moest kunnen komen heel ver doorgevoerd werd.
04 oktober 2015
De onbegrepen vrijheid van meningsuiting
Onder de titel 'Vrijheid van meningsuiting voor beginners' laat Renzo Verwer zien dat er nog veel onbegrip bestaat over de waarde van het vrije woord in een democratische samenleving. De vrijheid van meningsuiting is in ons land vanzelfsprekend. Iedereen is er voor, als je er naar vraagt. Maar in de praktijk van het publieke debat blijkt maar al te vaak dat veel mensen niet begrijpen waar het werkelijk om gaat. Iedereen eist voor zichzelf het recht op om te zeggen wat hij wil, maar velen onthouden niet zelden anderen het recht om dat ook te doen. In het publieke debat meet iedereen met twee maten, volgens Meindert Fennema op de achterflap van het boek: een voor zichzelf en een voor de tegenstander. Je mag niet schelden, niet beledigen, geen haat zaaien, geen vergelijking maken met Hitler, je moet fatsoenlijk blijven, terughoudend zijn, en ga zo maar door. Verwer maakt zich in zijn boek kwaad over het feit dat we deze vrijheid zo weinig serieus nemen. Dat er altijd een 'maar' is als iemand verklaart voorstander van de vrijheid van meningsuiting te zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)