Vergeleken met vrijwel alle andere landen is Nederland een paradijs voor journalisten. Op de zwarte lijst van Reporters sans Frontières van 40 personen en organisaties die de persvrijheid het meest bedreigen komt Nederland niet voor. In de berichtgeving van RSF van het afgelopen jaar vinden we wel een paar Nederlandse kwesties. De veroordeling van de Franse journaliste Florence Hartmann (foto) bijvoorbeeld vanwege het onthullen van de werkwijze van het International Joegoslavië Tribunaal. Zij schreef over deals met Servische autoriteiten in haar boek Peace and Punishment. De voormalige woordvoerder van aanklager Carla del Ponte schreef dat bepaalde informatie geheim werd gehouden in ruil voor documenten betreffende Milosevic. Zij kreeg een boete wegens belediging van het hof.
Een andere kwestie uit 2009 die knaagde aan de persvrijheid in Nederland was de poging van het Koningshuis om het persbureau AP voor te schrijven welke vakantiefoto's wel en welke niet gepubliceerd mochten worden. De uitspraak van de rechter, die de privacy in dit geval zwaarder woog dan de persvrijheid, was nadelig voor AP. Maar er was wel uit af te leiden dat bindende afspraken vooraf tussen pers en Koningshuis over publiciteit te ver gaan. Het Koningshuis krijgt geen regie over de media. En dat was in elk geval winst.
Over de persvrijheid in Nederland verscheen deze week de eerste Persvrijheidsmonitor. Het rapport bevat een kroniek van kwesties waarin journalisten beperkt werden in de uitoefening van hun beroep. In de evaluatie wordt nog ingegaan op drie specifieke kwesties: de privacy van het Koninklijk Huis, de bronbescherming van journalisten en de Openbaarheid van Bestuur.
Over het gebrek aan openbaarheid van bestuur, als bedreiging van de persvrijheid schrijft Roger Vleugels vandaag op het Archiefforum: "30 jaar wobben, 30 jaar tobben". Op dat gebied loopt Nederland ver achter bij andere landen. En dat is er de laatste jaren niet beter op geworden. Onder Minister ter Horst zijn de termijnen voor het verkrijgen van informatie verder opgerekt. Zij heeft een kritische evaluatie van de nog steeds vigerende wet opzij geschoven. Aanpassing van de WOB is verder weg dan ooit. Kamerleden lijken zich er niet boos over te maken. Terwijl die openbaarheid toch een van de voorwaarden is waaronder zij hun werk moeten doen.
persvrijheid, openbaarheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten