De Australische regering heeft na lang wikken en wegen besloten om Geert Wilders een visum te verstrekken. Wat je van een democratisch land mag verwachten is helaas niet altijd vanzelfsprekend. We herinneren ons Wilders' vergeefse reisje naar Londen. Voor hem was het een publiciteitsstunt van de eerste orde, dat wel. Voor de Britse regering was het een beschamende vertoning met averechtse effecten.Wilders kreeg geen podium in Londen, maar in de hele wereld. Zijn boodschap werd volop ondersteund door de weigering van een kortzichtige regering die hem niet wilde horen.
En dat geldt ook voor veel andere affaires waarin beledigende, onfatsoenlijke, haatdragende uitingen autoriteiten een aanleiding hebben gegeven om de vrijheid van meningsuiting en de onbelemmerde uitwisseling van ideeën te relativeren of daadwerkelijk te belemmeren uit vrees voor verstoring van de openbare orde.
Het provoceren van de islam is schadelijk voor de vrijheid van meningsuiting, schreef Rob de Wijk vorige week in Trouw. De heftige onlusten in islamitische landen, de doden die vallen bij demonstraties, de moord op Amerikaanse diplomaten in Benghazi, het zijn de bewust beoogde gevolgen van provocateurs op oorlogspad. De Wijk: "Al die uitingen zijn vooral provocaties om reacties teweeg te brengen die een selffulfilling prophecy zijn. In de ogen van de provocateurs bevestigen de reacties op hun maaksels datgene wat zij allang vonden: Moslims zijn lichtgeraakt, kunnen niet tegen kritiek en zijn gewelddadig. Onder het mom van de vrijheid van meningsuiting wordt hier met moderne middelen een middeleeuwse godsdienstoorlog uitgevochten."
De eerste, begrijpelijke, impuls is dan de vrijheid van meningsuiting aan banden te leggen. Regeringen mogen als de nationale veiligheid in het geding is ook volgens het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens de uitingsvrijheid beperken. Aangezien ze de provocatie nooit voor kunnen zijn zal die zijn werk toch wel doen. Intussen wordt wel de vrijheid van meningsuiting in een kwaad daglicht gesteld. Als we iedereen zo maar die vrijheid geven.....dan wordt het oorlog. Kijk maar wat er gebeurt. Maar ook als iedereen zijn mond houdt blijft de kans groot dat het vuur weer oplaait. Een oorlog vraagt om vredestichters niet om censors.Je kunt een ruzie tijdelijk beslechten met een spreekverbod, maar als je de oorzaken niet wegneemt kan de vlam zo weer in de pan slaan.
Maar ja, alles wat zich achter de incidenten verschuilt aan problematiek, het eergevoel in niet-westerse landen, de respectloosheid waarmee zij behandeld worden, de onderdrukking van vrijheden en grondrechten in die landen, de medeverantwoordelijkheid van het westen voor het in het zadel houden van extreem conservatieve leiders, de bezetting van Irak, Afghanistan, de oorlog in het noorden van Pakistan en last but not least de voortdurende knechting van de Palestijnen, dat alles is natuurlijk veel moeilijker aan te pakken dan een als provocatie bedoeld kutfilmpje. En dus ondertekent de EU-minister van Buitenlandse Zaken Ashton met haar Arabische collega's liever een verklaring waarin respect voor de profeten geëist wordt, het geweld weliswaar wordt afgekeurd, maar de vrijheid van meningsuiting met geen woord wordt genoemd. En dus buigen ook EP-voorzitter Schulz, president Obama en minister Clinton voor de gevoelens van hun Arabische gasten en bondgenoten om de diplomatieke vrede te bewaren. Tot het volgende incident, waarbij, om De Wijk te citeren, "onder het mom van de vrijheid van meningsuiting" weer een nieuwe slag in de oorlog wordt geleverd en alle aandacht abusievelijk gericht zal worden op die vermaledijde uitingsvrijheid in plaats van op de oorlog zelf en de provocateurs die hier aan het werk zijn. Het zal hen een zorg zijn.Want om grondrechten gaat het hen zeker niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten