De burgemeester van Ede, René Verhulst, heeft enige ophef teweeggebracht met een quasi-fictief boekje over een kritisch lokaal digitaal platform. Verhulst houdt van schrijven. Hij heeft in het verleden als CDA-raadslid en wethouder in Utrecht ook al eens een paar boeken geschreven die als een soort satirische sleutelroman voor het stadhuis konden worden gezien. Ik geloof niet dat er toen iemand over gevallen is. Nu heeft zijn Stakende stemmen tot Kamervragen van de SP geleid, geïnspireerd door de column van Karel Smouter in de NRC. Hij maakte zich zorgen over de ongelijke strijd tussen burgers die online in de pen klimmen om lokale misstanden aan te kaarten staat en het lokale leger aan communicatiespecialisten en socialemediaredacteuren die de beeldvorming rond het gemeentebestuur in goede banen moeten leiden. De burgemeester kan het misschien beter vermijden om partij te trekken ten gunste van de laatste groep door een boek te publiceren dat gelezen kan worden als 'een ongepaste reprimande vanuit het gemeentehuis aan een stel lastige burgers met een weblog.' Het is goed bedoeld van Smouter en die ongelijke strijd is iets waarover we ons wel degelijk zorgen moeten maken. Maar een 'ongepaste reprimande' zou ik een tegengeluid vanuit het stadhuis niet willen noemen. Burgers die misstanden aankaarten moeten rekening houden met een weerwoord. Verontrustender vind ik reacties die neerkomen op het onthouden van informatie aan de burger.
Die vragen van de SP verontrusten me ook. Wat willen Kwint en Leijten bereiken? Het antwoord van demissionair minister Slob hadden ze zelf kunnen verzinnen: 'Ook een burgemeester heeft vrijheid van meningsuiting en mag in een door hem zelf gekozen vorm reflecteren op lokale media'. Lokale media zijn in de afgelopen periode stelselmatig afgebroken. Maar niet door de overheid die lokale omroepen nog steeds steunt. Kranten en huis-aan-huisbladen zijn in veel gemeenten vervangen door individuele blogs en door burgerjournalisten onderhouden weblogs. Als de Kamerleden een lans willen breken voor uitbreiding van de steun voor onafhankelijke lokale journalistiek dan kan ik dat volgen. Maar dat zij als ingang daarvoor een satirisch boekje van een schrijvende burgemeester hebben gekozen begrijp ik niet. Valt weerwoord bij de SP niet onder het begrip van de gewenste communicatie tussen overheid en burgers?
Mijn verontrusting werd gevoed door een ander bericht dat ik vandaag tegenkwam. De SP royeert 33 leden die behoren tot de marxistische oppositie en de linkse jongerenorganisatie Rood. Het partijbestuur heeft de leden geroyeerd omdat de SP niet toestaat dat leden ook lid zijn van een andere partij. De uitgesloten leden ontkennen dat er bij Rood en het Marxistisch Forum sprake is van een partij. De maatregel zal niet alleen grote gevolgen hebben voor de positie van de partij in een aantal grote steden zoals Utrecht, Rotterdam en Zaanstad. Het royement deelt ook een slag uit aan de interne oppositie in de partij en krijgt daarmee een kwalijk geurtje. Tellen andere meningen nog wel in de SP? Mag je je in een linkse partij nog marxist noemen? Dit doet grote schade aan de partijdemocratie en de onderlinge verhoudingen in een beweging die het toch al niet makkelijk heeft. Links Nederland is bepaald niet gebaat bij een aftakeling van de SP.
Foto: Roel Wijnants CC
Geen opmerkingen:
Een reactie posten