Ruim negentig vragen stelden Kamerleden vorig jaar over de publieke omroep. Bijna de helft daarvan ging over de inhoud van de programma's. Ook Kamerleden hebben een mening over Sesamstraat, schrijft de NRC vandaag. Op zich niets op tegen, natuurlijk. Alleen gaat de Kamer daar niet over. Want de regering gaat daar ook niet over en dat is maar goed ook. Het is dus onterecht en ook onzinnig om als volksvertegenwoordiger de regering aan te spreken over de programmering van de omroepen. Maar daar zijn partijen als het CDA, de ChristenUnie, de SGP, de PVV en ook de SP het niet mee eens. Zij blijven de bewindslieden onder druk zetten om zich uit te spreken over beslissingen die volgens de Mediawet en de Grondwet niet in Den Haag maar in Hilversum moeten worden genomen.
Waarom bemoeien politici zich dan toch met wat er op de buis komt? Waarom maken ze zich druk over kinderprogramma's, een soft porno film op de late avond, een discussieprogramma over religie, een show om nierdonoren te werven? We mogen er toch van uit gaan dat onze volksvertegenwoordigers de wet kennen. Dat zij hun tijd verdoen met al die vragen over televisieprogramma's kan niet anders opgevat worden als plat populisme. Het zijn acties om te scoren bij de achterban. Niet meer en niet minder. Verontrustend gezien de taken van de volksvertegenwoordiger. Maar ook verontrustend omdat hiermee de gedachte levend wordt gehouden, die kennelijk in sommige kringen erg hardnekkig is, dat je via de overheid invloed kunt uitoefenen op wat anderen volgens jou wel of niet mogen zien.
omroep, politiek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten