BREIN probeert Piratenpartij onschadelijk te maken

De belangenorganisatie van de Nederlandse Entertainment Industrie BREIN wil de Piratenpartij verbieden om het omzeilen van de Pirate Bay blokkade aan te moedigen. BREIN heeft eerder succes gehad in de strijd tegen The Pirate Bay, een site die auteursrechtelijk beschermd materiaal gratis aanbiedt. De blokkade van zo'n site is echter eenvoudig te omzeilen. BREIN wist eerder al af te dwingen dat de Piratenpartij zelf een omweg aanbood. Maar nu moet de partij ook stoppen met "het aanbieden van informatie met de kennelijke bedoeling om hen die onder een blokkade vallen aan te zetten tot het omzeilen van zulke blokkades, met name via het subdomein tpb.piratenpartij.nl." De Piratenpartij spreekt van keiharde censuur, ze voelt zich in haar politieke kern aangevallen. "Dit kan niet anders gezien worden dan als een botte poging om aan de start van het verkiezingsseizoen een politieke partij te verbieden om één van haar belangrijkste politieke boodschappen uit de dragen. Melden dat er in Nederland censuur is en het uitleggen waarom dat niet effectief, niet gewenst, niet nodig en niet haalbaar is, zal als het aan Brein ligt zonder meer bestraft worden met 10.000 euro boete," lezen we op het blog van de partij.

Wat BREIN van de rechter vraagt treft het hart van de partij. De Piratenpartij is opgericht om verandering te bewerkstelligen van de auteurswet die het vrijelijk delen van informatie op het internet ernstig bemoeilijkt. Alle informatie van een partij met dit doel kan worden gezien als aanmoediging om een verfoeide wet te negeren. Als de Piratenpartij op dit punt door de rechter in haar uitingen wordt beperkt is dat een ernstige aantasting van de vrijheid om politiek te bedrijven. Het verbod op de propaganda van een partij grenst aan een partij-verbod en we mogen hopen dat de rechter hier bij zijn uitspraak op 10 mei rekening mee houdt. 

De poging van de entertainment-industrie om de Piratenpartij onschadelijk te maken is tot op zekere hoogte vergelijkbaar met de acties voor een verbod van de pedofielenpartij in 2006. De rechtbank wees toen het verzoek om de partij te verbieden af. "Het is aan de kiezer om een oordeel te geven over de pleidooien van politieke partijen," zei rechter Hofhuis. "De vrijheden komen ook aan de PNVD toe." De partij bepleitte onder meer het verlagen van de leeftijdsgrens voor seksuele contacten tot 12 jaar. De PNVD heeft het nooit ver geschopt want ze slaagde er niet in voldoende handtekeningen te krijgen om zich te kunnen registreren en heeft dan ook niet aan de verkiezingen meegedaan.

In 1997 werd de extreem-rechtse partij CP '86 verboden omdat de partij opriep tot haat en discriminatie, strafbare feiten. Daarmee toonde de partij zich een 'criminele organisatie'. In de aanklacht stonden naast bedreigingen aan het adres van politici ook leuzen als 'Eigen volk eerst' en 'Vol is vol'. Ik vraag me af of zo'n partij vandaag nog verboden zou worden. In de jaren vijftig is er ook nog eens een poging tot reïncarnatie van de NSB verboden. Maar over het algemeen is men in Nederland zeer terughoudend met het verbieden van politieke partijen of vergelijkbare verenigingen en organisaties. Het is strijdig met het idee dat in een democratie alle burgers in vrijheid moeten kunnen deelnemen aan de politiek, de verkiezingen, de debatten en de meningsvorming.

De Piratenpartij wordt niet bedreigd met een verbod. Maar getuigt het hinderen van een politieke partij ook niet van een ondemocratische instelling?

De Kamer buitenspel

De Tweede Kamer stond buitenspel, oordeelde de Commissie de Wit in haar rapport over de aanpak van de kredietcrisis in 2008. Het gebrek aan informatie heeft de Kamer belemmerd in het uitvoeren van zijn controlerende taak. Dat zijn harde conclusies, sommigen zeggen té hard. Oud-minister Bos verdedigt zich door te zeggen dat er 'weinig tijd was, te weinig informatie, weinig voorbeelden en weinig alternatieven'. Is dat een situatie die het buitenspel zetten van de volksvertegenwoordiging kan rechtvaardigen? Je zou ook kunnen zeggen dat juist in zo'n situatie, als er grote belangen op het spel staan, de regering er voor moet zorgen dat de Kamer geen enkele informatie wordt onthouden. Daar is die volksvertegenwoordiging voor: de regering controleren. Openheid, op z'n minst naar de Kamer, is een eerste vereiste om die taak te kunnen uitoefenen.

Het optreden van Bos en zijn ambtenaren is door de kamerbrede Commissie de Wit achteraf ter discussie gesteld. Het laatste woord is er nog niet over gezegd. Ondertussen staan diezelfde Kamerleden al meer dan een maand buitenspel in het theaterstuk "Radiostilte" dat vier heren achter gesloten deuren opvoeren in het Catshuis. Af en toe doet de oppositie zonder succes een poging om wat meer te weten te komen over wat er gaande is bij de onderhandelingen over de miljardenbezuinigingen die VVD en CDA met steun van PVV willen doorvoeren. De parlementaire pers fotografeert en filmt een fietsende premier die vriendelijk gedag zegt. En daar blijft het bij. Is dit in een open democratie te rechtvaardigen? Deze geslotenheid, het totale zwijgen is toch niet normaal? Er wordt zelfs minder informatie gegeven dan tijdens een kabinetsformatie. Hoe komt het dat de Kamer en de pers hierin berusten?

Bos kan nog zeggen dat hij in zeer korte tijd moest beslissen. In het Catshuis neemt men alsmaar meer tijd. Geen haast, maar ook geen informatie. Straks komt er een dichtgetimmerd besluit dat de drie partijen en de SGP moeten slikken en dan is de toekomst van Nederland voor een belangrijk deel vastgelegd (pensioenen, verzekeringen, hypotheken, banen). Kan niet meer over gepraat worden. Is nu eenmaal besloten. Jammer dan. Wat is het verschil met het politbureau van de Chinese Communistische Partij, vraag ik me dan af.
Waarom kan er als de heren onderhandelen niet ook gedebatteerd worden in de Kamer, in de pers? Willen de heren geen anderen horen dan zichzelf?

In de afgelopen tien jaar, sinds Fortuyn, is er nogal wat gesproken over verbetering van de verhouding tussen burger en bestuur. Er moest een andere overheid komen, het internet moet gebruikt worden voor meer openheid en interactief bestuur, er kwam zelfs een kabinet dat de eerste honderd dagen het land in trok om naar de burgers te luisteren. Heeft men veel geleerd? Ik denk dat Pim zich omkeert in zijn Italiaanse graf. De regenten zijn helemaal terug. En erger: ze worden getolereerd, ze krijgen vrij spel. Er komt geen opstand tegen al dat geheimzinnige gedoe. Integendeel. Het speculatiespel wordt met veel plezier gespeeld en iedereen vindt het spannend.

Komt er over een jaar of vier een nieuwe Enquetecommissie die de besluitvorming in het Catshuis over de grootste bezuinigingsoperatie ooit gaat onderzoeken? En die dan tot de conclusie komt dat de Kamer over zich heeft laten lopen? In 2003 deed de NRC tevergeefs een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur om stukken ter inzage te krijgen uit de kabinetsformatie. Wat nu in het Catshuis besproken wordt is geen kabinetsformatie. De gevolgen voor het land gaan misschien wel veel verder dan dat. Ik ben benieuwd of we ooit te weten zullen komen wat daar besproken is. Maar ik ben nog meer benieuwd of die openbaarheid in de Kamer straks ook bepleit zal worden en of de pers er nog een punt van gaat maken.